Dzieciństwo
Jakie doświadczenia z dzieciństwa wpływają niekorzystnie na nasze życie i funkcjonowanie w życiu dorosłym?
Psychoterapia jest niezwykle ważnym narzędziem wsparcia psychicznego, które może przynieść wiele korzyści i pozytywnych zmian w życiu człowieka. Jest potrzebna przede wszystkim dla osób, które doświadczają trudności emocjonalnych, psychicznych a także mają trudności w radzeniu sobie z codziennymi wyzwaniami życiowymi. Może być również wartościowa dla tych, którzy pragną lepszego zrozumienia siebie, rozwoju osobistego oraz polepszenia jakości swojego życia.
Poprzez proces terapeutyczny samorefleksji i introspekcji, osoba uczestnicząca w psychoterapii może lepiej zidentyfikować negatywne wzorce myślenia, zachowania, przekonania, które przyczyniają się do problemów emocjonalnych i psychicznych.
Długość psychoterapii może się różnić w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta/klienta oraz rodzaju problemu, który jest przedmiotem terapii.
Krótkoterminowa terapia oznacza pracę nad konkretnym problemem z czym pacjent przychodzi na psychoterapię w momencie kryzysu życiowego (np.śmierć bliskiej osoby, rozwód, rozstanie, problemy w pracy) a zakończenie takiej terapii oznacza osiągniecie celu nad którym pacjent chciał popracować. Taka terapia może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy.
Długoterminowa terapia polega na głębszej analizie i wymaga długotrwałej terapii, która może trwać nawet kilka lat. Jedna z obszarów pracy z dorosłą osobą może być Dzieciństwo. Dzieciństwo jest istotnym okresem w życiu każdego człowieka, ponieważ właśnie wtedy kształtują się fundamentalne podstawy naszej osobowości, wartości, przekonań i relacji z otoczeniem. Z Dzieciństwa wynosimy schematy myślowe, wzorce zachowań i przekonania o sobie i o świecie. Te wczesne doświadczenia mają istotny wpływ na nasze życie w dorosłości, ponieważ wpływają na nasze decyzje, relacje i sposób funkcjonowania w różnych obszarach naszego życia.
Dzieciństwo.
Co wpływa destrukcyjnie na nasz rozwój emocjonalny i psychiczny?
Podam kilka przykładów z czym najczęściej przychodzą pacjenci i z czym najczęściej pracujemy: ocena i krytyka ze strony rodziców, poniżanie, umniejszanie, szydzenie, porównywania z „lepszym” rodzeństwem lub innym „lepszym” dzieckiem, nadmierne wymagania w nauce ( czasami nieadekwatne do możliwości dziecka), obciążenia dziecka obowiązkami, które nie są odpowiednie do jego wieku (opieka nad starszą osobą, opieka nad mniejszym rodzeństwem), kłótnie rodziców, krzyki, wyzwiska, brak okazywania miłości, brak akceptacji, brak wsparcia, chłód emocjonalny (dziecko czuje się niezauważone, nieakceptowane i niekochane), brak pozwolenia na wyrażanie emocji ( w tym złości), nadmierna kontrola ze strony rodziców, trudne przeżycia związane z rozwodem rodziców (dodatkowo rodzice mówią nawzajem źle o sobie), alkohol w rodzinie, uzależnienia, pornografia (oglądana przez rodzica przy „śpiącym” dziecku), uprawianie seksu (przy „śpiącym” dziecku), przemoc psychiczna, przemoc fizyczna, molestowanie……i t.d. Jest tego bardzo dużo. Każdy z tych tematów, to oddzielny i duży rozdział do pracy z pacjentem. Większość rodziców nie chcę do tego się przyznać lub też nie jest świadomym ich popełnienia.
Doświadczenia z dzieciństwa, w tym relacje z rodzicami, rodzeństwem, rówieśnikami i opiekunami, kształtują naszą tożsamość i poczucie własnej wartości.
Jeśli doświadczyliśmy krytyki, oceny, porównywania z innymi, umniejszania, szydzenia to w dorosłym życiu będziemy cały czas porównywać się z innymi, będziemy się czuć niedostateczni we wszystkim, będziemy ciągle się czuć niekompetentni. Pomimo ogromnych osiągnięć w naszym życiu, nie będziemy szczęśliwi, będziemy w myślach poniżać i krytykować siebie.
Jeśli rodzice od nas wymagali w nauce wyższych ocen, kiedy dostawaliśmy 5 a rodzic pytał dlaczego nie 6, to w dorosłym życiu też będziemy wymagać od siebie najwyższych wyników i jeżeli nam się nie uda osiągnąć tych wyników, będziemy karać siebie (alkohol, używki i t.d.), za każdy drobny błąd……..
Kłótnia, krzyki wyzwiska, powodują w dorosłym życiu ogromną agresję i nie radzenie sobie z emocjami. Albo będziemy bardzo agresywni i agresywnie reagowali na wszystko albo będziemy w ogromnym lęku i każdy „głośny” głos będzie wywoływał w nas lęk.
Kochanie się lub oglądanie pornografii przy „śpiącym dziecku”, może prowadzić do problemów w sferze seksualnym a także przy wyborze odpowiedniego partnera.
Brak stabilności i bezpieczeństwa w dzieciństwie prowadzą do niepewności i lęku w dorosłym życiu. Jeśli jako dziecko nie czuliśmy się bezpieczni emocjonalnie lub fizycznie, możemy być bardziej skłonni do odczuwania lęku i niepewności w relacjach z innymi ludźmi. Jeśli jako dziecko nie mieliśmy możliwości wyrażania swoich potrzeb i preferencji, możemy mieć trudności z podejmowaniem decyzji, z budowaniem zdrowych i satysfakcjonujących relacji w dorosłym życiu. Doświadczenie traumy prowadzi do problemów psychicznych.
Ale to tak w dużym skrócie i uproszczeniu, ponieważ problemy są bardziej złożone i indywidualne u każdego pacjenta.
Praca nad sobą w kontekście doświadczeń z dzieciństwa może pomóc nam uzyskać większą świadomość, zrozumienie i akceptację. Proszę się nie bać terapii i ważne jest to aby z terapeutą nawiązać relację, czuć się bezpiecznie, czuć, że terapeuta w tym momencie jest tylko dla NAS!
Wszystkie powody do pracy nad sobą są bardzo ważne ponieważ powodują w ostateczności akceptacje, miłość, życzliwość, szacunek, wdzięczność do samego SIEBIE a każdy krok w kierunku lepszego zrozumienia siebie i akceptacji siebie przynosi nam korzyści zarówno osobiste, jak i społeczne, prowadząc nas ku pełni szczęściu.
Anna Szmawonian
