Terapia par
„Mężczyźni pragną zawsze być pierwszą miłością kobiety. Kobiety zawsze pragną być ostatnim romansem mężczyzny.” (O.Wilde)
Człowiek zakochany, inaczej funkcjonuje, inaczej pracuje mózg, ponieważ inaczej zaczyna pracować cały organizm. Uwalniają się związki chemiczne, które wywołują różne reakcje fizyczne organizmu. Gwałtownie wzrasta adrenalina i dopamina. Adrenalina powoduje przyśpieszenie pulsu, podekscytowanie. Dopamina- powoduje uczucie euforii. Endorfiny „hormon szczęścia” zalewają nasze ciało, powodując poczucie zadowolenia i szczęścia….
Według naukowca Dr. Mumby, miłość dzieli się na trzy etapy:
„1.pożądanie- faza napędzana przez hormony. To, co odczuwamy wówczas najsilniej, to pragnienie drugiej osoby na różnych płaszczyznach.
2. pociąg – w fazie drugiej czujemy stabilizację i silną więź z partnerem, za co odpowiada przepływ krwi przez ośrodki przyjemności w mózgu.
3. przywiązanie- tu zanikają wcześniejsze reakcje gdyż w organizmie rozwija się tolerancję na stymulanty przyjemności. Endorfiny, wazopresyna i oksytocyna zalewają nasze ciało, powodując poczucie zadowolenia i bezpieczeństwa, które sprzyja trwałej relacji”
Dlaczego mówimy ,że ” miłość jest ślepa”, ponieważ na skutek „burzy” w organizmie osoba zakochana widzi partnera inaczej, idealizuje go. Widzi go takim jakim chce zobaczyć. Kiedy przechodzi ten okres „burzy” zaczyna więcej zauważać i często to co widzi już przestaje się podobać….
Każda osoba wchodzi w związek ze swoim własnym „bagażem doświadczeń”. Wszystko to co otrzymaliśmy w drodze naszego życia, wkładamy do „bagażu” i wchodzimy w związek. Dlatego tak często dochodzi do kłótni i nieporozumień, bo każdy ma inną wizję i doświadczenia i w związku z tym też inne oczekiwania. Kłótnia oczywiście też jest formą komunikacji, ale czy daje możliwości porozumiewania się? Niestety nie. Podczas kłótni nie potrafimy opanować emocji, wtedy zaczynamy obrażać i poniżać partnerkę/partnera.
W terapii często mówię, żeby kochać kogoś najpierw musimy kochać siebie. Żeby szanować kogoś, najpierw musimy nauczyć się szanować siebie. Brak akceptacji siebie i szacunku do siebie powoduję, że niestety nie możemy tych uczuć przekazać dalej. Dlatego często terapię zaczynam od pracy nad akceptacją siebie, a później zaczynam pracować nad poprawą relacji, komunikacji, wyrażaniu emocji i uczuć.
Często jest tak, że nie byliśmy nauczeni wyrażać pozytywnych emocji, nie mieliśmy takiego przykładu, w związku z czym też nie wiemy jak to zrobić, jak wyrazić te emocję.
Jeżeli w związku jest miłość, w tedy warto popracować nad relacją nad odbudowaniem związku. W terapii par kładę nacisk nad prawidłową komunikacją przez partnerów/małżonków. Uczę życzliwości, szacunku, empatii, tolerancji, współczuciu i wdzięczności.
Ważnym elementem w mojej pracy jest kontakt niewerbalny, czyli zastępowanie mowy, instrumentami muzycznymi. Może brzmi to zabawnie, ale w rzeczywistości jest to praca na głębokich emocjach, która przynosi najlepsze rezultaty. Ćwiczenia polegają na grze na instrumentach edukacyjnych na których może „zagrać lub uderzyć” każdy człowiek , który nie ma pojęcia o muzyce i nutach. Nie szkolimy muzyków, tylko pracujemy terapeutycznie.
Pary mają możliwość „pokłócić się muzycznie” i poczuć jak ta emocja „złości” wpływa na ciało. Co czuje partner/partnerka podczas kłótni? A także prowadzić dialog, przy tym uczyć się słuchać drugiej osoby. Umiejętność słuchania bardzo poprawia komunikacje.
„Słyszeć-nie znaczy słuchać, bo słuch jest zmysłem, a słuchanie-sztuką”(Denis Saint Pierre)
Dzięki tym ćwiczeniom pokazujemy i przekazujemy naszemu partnerowi/partnerce wszystkie nasze emocje, nasz stan wewnętrzny- emocjonalny. Wszystko co chcielibyśmy powiedzieć, ale nie potrafimy mówić, właśnie możemy zagrać!. Pracujemy nad wyrażaniem emocji i swoich potrzeb w prawidłowy sposób, pracujemy nad postawieniem granic i szanowaniem tej przestrzeni. Jeżeli mamy w sobie dużo frustracji , złości i gniewu będzie przestrzeń na to, aby je wyrazić i przepracować. Poprzez ćwiczenia, te emocje będą zmodyfikowane i przepracowane.
Dzięki prawidłowej komunikacji, prowadzeniu prawidłowego dialogu, a także umiejętności słuchania i szacunku siebie nawzajem można będzie budować wspólne szczęśliwe życie na mocnych i trwałych fundamentach.
Praca niewerbalna jest pracą na głębokich emocjach, a dotarcie do nich jest sukcesem terapeutycznym.
Anna Szmawonian
